Zaman Denen Harami…
Uzun yıllar ötesinden, bir sararmış fotoğrafta…
Çalınır sanki o malum şarkı…
Bakarken, ben bana…
Sararken ruhumu, anı anı o yıllar…
Ben, bana dünü anlatırım…
Sessizliğin sesiyle dillenen, o fotoğraftan…
Biz gizli hüzün..
Bir mahcubiyet…
Ama, en çokta içten sıcacık bir bakıştan..
Akıveren onca duygu…
Dolarken yüreğime..
Zaman denen haraminin, ömürleri nasılda talan ettiğini…
Yürekleri, yangın yerine…
Gönülleri, bozulmuş bostan tarlasına çevirdiğini görmek…
Koymuyor değil, hani ya insana…
Zaman denilen çarkın dişlisinde…
Neleri neleri yitirdiğini…
Kazandığın onca edinimle öğreniyor…
Hiç mi hiç akıldan çıkmamacasına insan…
Zor şeydir, hatta belki biraz garip…
Dahası, anlaşılmazda gelebilir belki…
Kimilerine göre…
Dünkü benle, bugünkü benin bu gizli muhabbeti…
Aynalar gibidir, fotoğraflarda!…
Söylerler insana, yitirdiklerini ve…
Hayatın gerçeğindeki gizleri…
Kabullenmesi zorda olsa…
Hatta, içe sinmese de…
Sızlatsa da yüreği, ne aynalara…
Ne fotoğrafıma, etmem asla sitem…
Ondaki ben…
Bendeki ben, ne kadar uzun yıllar ardından, olsa da hala…
Bugünü, dünde yad ederek…
Söyleriz, bir birimize o malum şarkıyı…
Hala ve sıklıkla…
”-Uzun yıllar ötesinden…”
Bir demet gül veremeyiz belki birbirimize…
Ama; gül güzelliğindeki ömrün..
Değişik renkleriyle karışır…
Sarmaş dolaş oluruz, birbirimize…
Acı, tatlı bin bir anı harmonisinde.
Üzüntüye, neşenin..
Tebessüme, göz buğusunun karışıvermişliğinde…
Neler neler anlatır, bir bilseniz…
Dünkü ben…
Bana, dünümden seslenişinde…
Bir şükran borcu ödemecesine…
Bir tebessüm, bir buse sunarım…
İncitmekten korkarcasına, resmime…
Resimdeki bende, bana fısıldar…
”-Yaşamak zor zanaat” diye, usulca.
Bugüne uzanan dikenli hayat yolunda…
Bu günüme, sevgi sevgi, emek emek.
Çaba çaba..
Ve, hatta, düşe kalka…
Acı imbiğinden süzdüğüm, mutluluğu…
Ömrüme katık etmişliğimle…
Çile dolu günleri…
Sabırda, şükürde, vefada…
Mutluluğa çevirmeyi ilke edinip…
Ulufelere, yalancı baharlara…
Poh pohlamalara ve ucuz kahramanlıklara tamah etmemişliğimle…
Alın teri alın teri, onur onur…
Çaba çaba, azim ırmağından su içmişliğimle…
Bu günüme, diş tırnak gelmişliğimde…
Yitirdiklerimden, çok…
Kazanımlarımı düşünür…
Mutlanmanın yolunu ararım, kendi kendime…
Gönül dünyamdaki, beni ben eden güzellikler…
İnandığım, tüm değerler…
Ve, beni bu anıma eriştiren…
Ömrümde, ömürleri…
Emekleri, alınterleri, ekmekleri olan herkese…
Kötüde iyiyi, zorda kolayı…
Çirkinde, güzeli…
Öğrenmemi sağlayan cümle canlara ve her devinime…
Şükran sunumudur aslında, busemde…
Benden, düne ve o eski fotoğrafa salınan, bu buruk buseyle…
Bugünkü ömrümden, dünüme…
Çocukluk, gençlik yıllarıma yollanan.
Gecikmiş bir şükran borcunu ödediğim, bugünde…
Yüreğim dillenir, yüreğim…
Hüzünlere kapılsa da…
Sevgi dermişliğin, sevinciyle…
Teşekkür ederim, yürekten teşekkür…
Ölümün beyaz atlısına çoktan binip…
O bilinmezlere ,o dönülmez ülkeye…
Sonsuz ve dönüşsüz bir sefere çıkan ebeveyinlerime…
”-Bende, tıpkı sizler gibi, torun sevinçleri…
Evlat mürüvvetleri yaşadım…
Şimdilerde…
Dostluğun akpacık çiçekliğinde…
Sevip, sevilmişliğimle…
Boy verdiğim, gönül bağlarında açmakdayım…
Yürek otağlarında sevgide, sevinçle konaklamaktayım…
Ve, bilesiniz ki…
Ömrümde ömürlerinizi yaşatmaktayım…
Atalığınızdan gurur duyduğum siz canlarıma…
Analığımda, atalığımla…
Bana yaşam kaynağı, siz canlar hası canlarıma…
Sevgili atalarıma…
Minnettarlık duyguları çoğaltmışlığımla…
Yürekten, şükranlar sunmaktayım”
Şimdi ve hala…
Zaman denen haramiye….
Esaretliğimin sürmüşlüğünde…
Bakarken, buğulu gözlerle,
Sararmaya yüz tutmuş fotoğrafıma
Kar yangınlarından nasibini alan…
Akpacık saçlarımla…
Hem dinler, hem söylerim o güzelim şarkıyı hala!…
”-Uzun yıllar ötesinden…
Hatırını sorayım mı?…
Sana gönül bahçesinden…
Bir demet gül, vereyim mi ?”
Zaman denen haramiye inatla!…
Zaman denen haramiye inatla!…
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ…
Hildesheim/Almanya
08/12/2012
Saat;00_12
NOT: DEĞERLİ KARDEŞİM HASAN KIRMIZI LÜTFEDİP RESMİMİ YAPARAK BANA ARMAĞAN EDİP BENİ SONSUZ MUTLANDIRDI.
HUZURLARINIZDA, HASAN KARDEŞİME SONSUZ ŞÜKRANLARIMI SUNUYOR, ELİNE EMEĞİNE, O GÜZEL YÜREĞİNE SAĞLIK DİYORUM…
İYİ Kİ VARSIN HASAN CANIMIZ…
