3 Haziran 2023 Güncesi

Kaç gündür canım sıkkın. Okumaktan, yazmaktan da uzak düşmüşüm. Oldu işte. Hele televizyondan kaçıyorum adeta. Kuşlarla, böceklerle, çiçeklerle söyleşmeye çalışıyorum. Rahatlamam yetmiyor. Taşları, suları ve rüzgarı dinliyorum. Yine olmuyor. Sabahın serinini omuzlarıma alıp dolaşıyorum. Geçer elbette bütün bunlar. İnsan hali çünkü.

Örneğin bugün birkaç kişi arayıp hal hatır sordu. İyi geldi ruhuma.

Arayanlardan biri de Mehmet Ataman’dı…Değerli bir şair, değerli bir yazar. Ve öğretmen emeklisi. “İnsan iyisi” diye çınlatıyor kulaklarını kim kendisinden söz etse. Yüz yüze tanışma şansını yakalayabilirdik ama ben uygun değildim. Yazları Gökçeada’da yaşadığını biliyordum. Bu görüşmemizde de oraya davet etti.

Konuşmamız sırasında, “Çanakkale’deyim. Türkiye Yazarlar Sendikası’nın bir yeri var mı” diye sordu. Çanakkale Belediye’sinden 20-30 metre kare kadar bir yer için söz aldık diye yanıtladım sorusunu. Sevindiğini ifade etti. Ama bunla da kalmadı. “Uygun olsaydınız hem tanışacak hem de Türkiye Yazarlar Sendikası Çanakkale Temsilciliği’ne üyelik başvurusunda bulunacaktım” dedi.

Baktım şiirler okuyorum konuşmamızın ardından. Masamın üzerinde bana kırgın, kızgın, küskün duran dergilerle, kitaplarla yüz yüz yüzeyiz bu arada. Sıkıştırmayın adamı diyorum. Dudaklarımda bu da gelir bu da geçer bir türkü.

İçime damla damla düşen iyimserliği ayrımsıyorum. Bu akşam Nazım’dan, Neruda’da, Hasan Hüseyin’den, Ahmet Arif’ten, Ruşen Hakkı ve Kemal Özer’den birer şiir okumak için hazırlık yapmayı geçiriyorum içimden.

Bir de bugün Nazım’ın ölüm yıl dönümü. O halde Nazım’dan bir şiirle yetinmek olmaz. Ama önce “yaşamak güzel şey be kardeşim” diyerek işe başlamalıyım.