14 Şubat Dünya Öykü Günü Konuşması
Bazı konuşmalar uzadıkça tadı kaçar. O hataya düşmeyeceğim. Kitaplarımdan birine giren, “Hep susardım / az sözle anlatmak mümkün olsaydı seni,” dizesini buraya gelmeden önce bir daha gözden geçirdim.
Susmayacağım da bu yüzden! Çünkü susmak ölülerin tuttuğu günlüktür.
Sorular bazen düşlerimizin ömrünü uzatabilir. Ne dersiniz? Kendi ömrümüzü de belki…
Niye böyle oldu sahi? Yeryüzü, akan kan ırmakları. Ne şarkılar önüne geçebildi bunun şimdiye kadar, ne öyküler, ne şiirler.
Niye böyle oldu sahi? Sevgi yalan mıydı? Aşk yalan mıydı? Şiirler, şarkılar… Kitaplar yalan mıydı? İnsan yalan mıydı?
Bu soruların yanıtını bilmiyor musunuz? Bu soruların yanıtını…
Bu soruların yanıtını bilse bilse kim bilir? Kim bilir? Sahi kim bilir?
Sen bilirsin Dünya Anne. Uzun bir öyküsü olmalı bunun. Anlamak ve bilmek mecburiyetinde hissediyorum kendimi. Kendinden istifa etmiş biri gibi yaşamayı beceremem ben . Başımı dizlerine koyayım da anlat ne olur. Ama, ama bir sözcükte geçsin bütün macera.
Fazla vaktim yok Dünya Anne. Bir şeyler yapmalı… Bir şeyler yapmalıyım. Çocukluğum bana yardım edecek eminim. Hiç merak etme. Bir adım atmada belki de bütün mesele, bütün mesele bir ağız açmada… Düşlerimi giyinip dünyanın dışında bir yere gömeceğim silahları. Yağmalanmasın diye kentler Dünya Anne, ateş almasın diye silahlar…
Sonra mı? Orası kolay. Onu da merak etme! Derin bir uykuya dalacağım çocukların öldürülmediği bir öyküde.
Merhaba! İyi ki geldiniz. İyi ki öykü var. Türkiye Yazarlar Sendikası Çanakkale Temsilciliği adına selamlıyorum sizleri, Dünya Öykü Günü’nüzü içtenlikle kutluyorum.
Benden sonra arkadaşlarım öykü ile ilgili konuşacak, öykülerini okuyacaklar. Daha çok minimal öykü dediğimiz kısa öyküler okunacak bu programda. Biliyorsunuz öykü ile şiir kardeş. Az önce okuduğum kısa deneme ile birlikte, Dünya Öykü Gününe ve arkadaşlarımın okuyacağı öykülere, üyemiz Müjdat Güven’in bir yaşını bitiren kızına doğum günü için yazdığım kısa bir şiirle destek vermeye çalışacağım.
Müjdat’ın Gün Açar Mavi adlı şiir kitabında “Bağır Nûpelda /Kuşlar ve çocuklar ölmesin” dizesi var. Nûpelda nasıl büyülü bir sözcükse, Berfin-Müjdat Güven çiftinin kucağında sevimli bir kıza dönüştü o sözcük, bana da esin oldu bu şiir için.
NûPELDA’YA
Büyükler böyle burda
Altın için ağaçları
Kanı için kuşları öldürürler
NûpeldaSana bunları anlatması zor fakat
Çocukları da öldürürler
Hiç gözünün yaşına bakmadan hem de
Ukrayna’da
Gazze’de
Rojova’da
Her yerdeNûpelda
Bir yolu olmalı
Bir yolu
Onlara benzemesin çocuklar
Büyüdüklerinde
Hayrettin Geçkin
#gundemarsivi #hayrettingeckin #14subatdunyaoykugunu #oykugunu #dunyaoykugunukutluolsun #deneme #toplum #siir
