Teselli

Başlangıçta

her şey soğuk,

boş ve anlamsızdı.

Kulaklarımla

duyduğum sözlerinin

bağrımı delik deşik ettiğini

hissediyordum çektiğim acılarımdan,

üzerinde adeta

çelik çomak oynar gibi…

Heba ediyordun,

heybemde boynu bükük

duran duygularımın

rüzgar gibi esiyordun

üzerinde,

ben ve yalnızlığıma

yaptıklarınla…

Adını bile koymadığımız

zifirî gecede,

gözlerin çanak gibi

bir dokunuşla

darma duman ediyordun…

Boynu bükük kalmış

Duvarda asılı masum gölgelerimi

bizzat bedenimi…

Yani karanlığınla

kendini

kör talihini

sanki teselli ediyordun…

Masumiyetimin üzerinde!…

Oysa gece,

her şeyi teslim almıştır…

Uykusunun harabelerinde!…

Ali Taşkale ✍
Haziran 2022