Şiir,  Toplum

Su ve Vicdan Nöbeti

aşkla eğitilmelidir çocuklar

aşkla sevilmek güzelleştirir onları

aşkla korunur inandım buna

bir ülkenin bağımsızlığı

ahmet uysal

 

bir çiçeğe yürümek için

su ol diyor

içimdeki ses

hak vermiyor değilim

 

insan kaybolduğu yerlerde nasıl bulur kendini

dünyaya nasıl gidebilir ki

yarımlığından sıyrılıp

düştüğünde yollara

 

ağaçları savun diyor

içimdeki ses

karınca yuvalarını / suları

yalnız değilsin diyor

şimdi çıkıp gelir yaşam savunucuları

 

öyle de oluyor

sincapların kuşkulu bakışları arasından

biri çıkıp giriyor koluma

yusuf yusuf gülerek

homeros’un ayaklarıyla basıyor toprağa

sonra İsmail, orhan, anarşist gülüşüyle şerife abla

gençlerden melisa, serkan

muzafer ağabeyi de almışlar aralarına

ki muzaffer ağabeyin yüzü her daim küfür tadında

 

ne göreyim / bir insan seli önümde

koşup gelmişler ağaçların, kuşların, suların imdadına

defol alamos gold /kaz dağları’nın üstü

altından değerlidir diyenler onlar

toplananlar su ve vicdan nöbeti’nin önünde

 

pınar, ekrem, murat

sincapların öfkesini giyinmiş

öyle bir savunuyorlar ki kaz dağları’nı

içimdeki ses diyor ki

devrim bile olur bu ülkede

Siz de fikrinizi söyleyin!