Elemlerde Söndürüyorum Kandilimi

Her günümü, ömrümü sensizliğin yalnızlığın girdabında

Vurgun yeyip, yutularak tüketiyorum…

Sensizliğin hüznünde demlediğim elemlerde söndürüyorum

Ömrümün, gönlümün, günümün kandilini…

Solmuş yapraklar gibi titriyor, ruhum;

Çıkıp çıkıp geldikçe sen düşlerime,

Seraplara ve yalancı baharların sevincik deliliğine savruluyorum;

O zaman, aklım karışıyor, gönlüm çıkıyor şirazeden

Avuçlarımdan uçan kuş güzelliği

Elem elem, hicran hicran…

Gözyaşı gözyaşı…

Çığlık çığlık çöküyor o zaman ömrüme, yüreğime, omuzlarıma

Olursuzlukların uçurumuna sürükleniyorum…

Düş güzelliklerinin yerini kahır sancıları alıyor,

Penceremde gün, odamda ışık, gözlerimde fer

Yüzümde tebessüm, içimde yaşama sevinci bitiyor…

Beleniyorum katran karası azaplara;

İşte o zaman, hıçkırık hıçkırık boğularak,

Sensizliğin hüznünde demlediğim elemlerde söndürüyorum

Ömrümün, gönlümün, günümün kandilini…

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Altınoluk/EDREMİT, 28/12/2015