Yorgunuz Be Arkadaş

FOTOĞRAFLAR VE ALAKASIZ YAZILAR…

Bundan sonra böyle, görüyorum ki pek az arkadaşım düz yazıları okuyor.
Fikirlerine katıldığım, kişiliğine saygı duyduğum bir arkadaşım bir paylaşımında, neden herkesin alıntısını paylaşımda bulunduğuna dair sitemi var Tümüyle haklı…
Kendi adıma ona cevap vermek istedim.

YORGUNUZ BE ARKADAŞ

Anlatamamanın anlaşılmamanın, boşa kürek çektiğimizi fark etmenin yorgunuyuz diyecektim ki yıllar önce yaşadığım bir anım geldi aklıma.

Sene kaç anımsamıyorum. Kötü bir gün, eşim ve çok yakınım arasında eşimin önyargılı kişiliğinden kaynaklanan ciddi bir sorun yaşanıyor ve her iki tarafında öfkesini yumuşatabilmek adına kendimi parçalıyorum. Çaresizim üzgünüm. Dışarı çıkıp biraz sakinleşmek istedim. Kapıya yöneldiğimde ceketimin yerinde asılı olmadığını fark ettim. İçeri tüm asılı olabileceği yerlere baktım yok. Sonra aklıma geldi dün toplantıya gittiğim kız yetiştirme yurdunda unutmuş olmalıydım.  (o günler de koruma derneği başkanı idim) neyse uğrar alırım diye düşünerek evden çıktım.

Gerçekten de öyle idi görevli Zeynep Hanım astığı yerden aldı geldi. Yurt binasının çıkış kapısında müdür Ünal Bey ile karşılaştık, neden gittiğimi birlikte bir çay içebileceğimizi teklif edince, cevaben moralimin çok bozuk olduğunu bu nedenle biraz dolaşacağımı söyledim. Israr etti, kıramadım.

Ünal Bey orta yaşın üstünde, kısa boylu her zaman herkese karşı kibar ve ölçülü saygın kişiliği ile sevilen konuştuğu kişilere huzur veren bir insandı, belki de bu nedenle fazla direnmedim odasına doğru yürüdük. Çaylarımız gelinceye dek nerede ise hiç konuşmadık.  Masası üzerine bırakılmış birkaç dosya ile ilgilendi ya da öyle imiş gibi yaptı. Gelen çayından bir yudum aldıktan bana dönerek “benimle konuşmak ister misin?” dedi.

Şaşırmıştım, ama konuşmaya ihtiyacım vardı ve bunun için daha doğru bir insan bulamazdım çevremde. Kısaca anlatmaya çalıştım beni büyük bir dikkatle dinledi.  Bir süre sustu ve sonra “Beni dikkatle dinle Nevin Hanım konu ile alakasız görünse de siz ne demek istediğimi anlarsınız” dedi ve devam etti “Ben bir köy çocuğuyum , aklım ermeye başladığında en büyük hayalim okuyup ülkem için güzel şeyler yapmaktı. Tüm zorluklara rağmen okuyup mezun olduktan sonra gördüm ki tüm köşeler tutulmuş herkes bildiğini okuyor.  Sonra hayallerimi küçülterek köyüm dedim , kasabam dedim, akrabalarım dedim, ailem ve çocuklarım dedim gördüm ki hiçbir şeyi dilediğim gibi değiştiremedim.  Yıllarca nedenleri niçinleri sorguladım. Sonuç da şunu gördüm Nevin Hanım İNSAN ANCAK DİLEDİĞİ GİBİ KENDİNİ DEĞİŞTİREBİLİR.”

Oradan ayrılırken rahatlamıştım. Sonrasında bu konuşma üzerinde uzun uzun düşündüm doğru idi, her insan kendi benliğindeki yanlışları düzeltebilse toplum kendiliğin den düzelmiş olacaktı. Bu yaşımda hala gerçekten İNSAN OLABİLMENİN savaşını veriyorum. Kendim için toplum için zararlı tüm duygularımı kötü bir tümör gibi içimden kesip atmaya çalışıyorum. Tam bir arınmaya ömrüm yeter mi? Sanmam ama bunun için sonuna kadar savaşacağım kesin.

Dilerim ki her insan kendini sorgulasın.
Egosunu törpülesin.
Kişilik evrimini tamamlasın.
O zaman evren güzelleşecektir
Gelinen noktada şart olan

EĞİTİM EĞİTİM EĞİTİMMMM!!!