İlkel Yöntemlere

Dört kız iki erkek altı kardeş, en büyükleri olarak evin içindeki psikolojik şiddetten en fazla nasibini almış ben, hala babamın kız çocuklarına üstü örtülü nefretini anlamakta zorluk çekerim.

Bazen şaka sözcüğünün arkasına saklanarak “dördü de ölse gam yemem” derken kelimelerin içini dolduracak kadar zeki olduğumu görüyorum. Şüphe yok ki her canlı yavrusunu sever, sevmesi gerekir ki insanca duygular taşıyan her kişi bunu savunacaktır, buna karşın istisnalar olsa da babaların özellikle kız çocuklarına gösterdiği tahammülsüzlüğün, sadece İslam ülkelerin de yoğunlaştığını görüyorum.

Bilinen bir gerçek olması beni rahatlatmıyor, çözüm nedir onu da bilmiyorum, ama içim yanarak her gün başka bir şekil de masum yavruların aile için de terbiye etmek adına, nasıl aşağılandıklarını, ezildiklerini görmek, zaten için de bulunduğumuz kara tablo da geleceğin kadınları için tüm umudumu kırıyor.

Baba hakaret ediyorsa, başkası da edebilir, baba dövüyorsa bir başkası da dövebilir kanısı onlar büyüyünceye dek iliklerine işlemiş olacak.

Bu konu da erkek çocuklarını ayrı tutmak da benim ayıbım, ama onların büyüdükleri zaman içinde büyüdükleri olumsuz koşulların ruhlarında açtığı yaraları (kadınlar gibi ezilerek değil de) belki de daha acımasız bir şekilde kendi çocuklarına psikolojik şiddet uygulayarak tedavi etmeye çalışacaklarını bildiğimden…

Şiddetin her türlüsü zaten her anlamda geri kalmış toplumsal düşünce yapımızı daha da gerilere götürecektir. ALLAH AŞKINA evlatlarınızı kendi hasta ruhlarınıza kurban etmeyin.

Hakaret ederek, döverek, öz güvenini kırarak kimseyi terbiye edemezsiniz.
Hala bu kokuşmuş ilkel yöntemlerin geçerliliğini savunanlar varsa öncelikle kendi ruhlarını tedavi etmeleri gerektiğini düşünüyorum.