Aşkın İzinde

Şu garip halimi cem eyleyen,
Ölmeden önce ölümü sevdiren,
Yüreğime dokundun, elin değdi ya,
Ölsem de artık gam nedir bilmem.

Hangi dağın ardında olsan da sen,
Mesafeler uzak, bin der demem.
Hayalle aşıp vuslatı bulurum,
Gel de hasretimi dindir demem.

Gözlerimin mesafesi bir karış,
Ağır geliyor bana her bakış.
Diyar diyar arar gönlüm seni,
Her köşeyi gezmek ister nakış nakış.

Ne olur, bana hor gözle bakma,
Gönlüm, dilim hep senin yanında.
Her sözüm heyecan, şaşkınlık dolu,
Aşkınla gayretim pervane olur.

Akıl duman olup savrulurmuş,
İnsan kendinden kaybolurmuş.
Fikrimi senden sorar olmuşum,
Sende bulup seni arar olmuşum.

Aşkın bu tende hükmünü sürdü,
Akıl benden kaçtı, şaşırdı yordu.
Bir ben vardı içimde, lakin,
Sanki ben değil, sende var oldu.

El âlem bu divane Süleyman’ı,
Meczup diye anmaya koyuldu.
Bu hâl iyilik midir, kötülük müdür,
Hal dilim hep sana sorar oldu.

Ozan Süleyman Yılmaz