Enver Karagöz’e… bir sözcük olsabir sözcük kiateşten ve sudan yorgundüşmüş yollara bir başına üşümüş belkiaç susuz yaralıyüzü dağların rengiteni toprak kokusunda gelip bir delik bulsa kalbimdedünyanın bütün acılarının dolduğuordan içeri girsebir çiçek hızıyla…