Ey insanlık, bir bakıyorum hayatımı alttan yukarı pompalıyorsun, zirveye çıkarıyorsun ve el kaldırmış, “Ben buradayım!” diyecek anda, tepesi üstü yere bırakıyorsun. Bir bakıyorum, zindanlara gömüyorsun, ne kadar kâbus varsa üstüme örtüyorsun. Verdiğin acısı…