PİSkevit Islandı!

Çocukluğumuzun en kıymetli ödülü iki bisküvi arası bir lokumdu.  

En yakın arkadaşım Rahmi’nin babası köyün bakkalıydı. Rahmi, kırmızı yanakları, bembeyaz dişleri ile sürekli gülümseyen bir çocuktu. Tıpkı bizim hayallerimiz gibi… Sabahları bakkalı o açar, babası Fehmi amca ise sonradan gelirdi…

Paramız olduğunda da olmadığında da bisküvi arası lokum yedik.  –Rahmi sen de hakkını helal et!–

Bu ülke acıların bal eğlendiği bir ülke…

Bu ülke gençlerini darağacına gönderilen bir ülke…

Bu ülke kadınlarını, çocuklarını koruyamayan bir ülke…

Bu ülke evlatlarını uyuşturucuya kurban eden bir ülke…                                    

Ülkemizin güney doğu bölgesinde görev yapan,

Öğretmen,

Polis,

Asker…

Ve diğerleri…

Bir başka ülkenin, bir başka silahıyla, tankıyla, topuyla, el bombasıyla öldürülen bu evlatları hatırlayan var mı? Yok! Sayısal değeri bile önemini yitirdi…

Korunaklı alanlarında siyaset, ticaret yapanlar, sizler, karda, kışta bilmem kaç rakımlı bir tepede nöbet tutan bir askerin hissiyatını yaşayabilir misiniz?

Korunaklı alanlarında siyaset, ticaret yapanlar, sizler, oralarda görev yaparken canını veren genç bir insanın anasının, yavuklusunun duygu ve hislerini anlayabilir misiniz?

Birilerinin çocukları yok…

Birilerinin askerlik görevini yerine getiren çocukları da yok…

Tuzlar hiç ıslanmamış ki kurusun!…

Lakin, birilerinin yıkılmakta olan kerpiç evlerine asılan Türk bayrakları var… ellerine tutuşturulan beratları var… hesaplarına yatırılan paraları var… Amma!!! göğüslerine yatırıp, bazen sarı, bazen kömür karası saçları okşanacak, harman sonu düğünleri yapılacak, o düğünde pişirilecek keşkeği dağıtacak elleri yok… akıtılacak gözyaşları yok… yalnızlıktan başka kaybedecek hiçbir şeyleri yok.

ABD kartları yeniden dağıtıyor… görev tebliğ edilmiş…

Şimdi, bir başka ülkenin insanlarını seve seve ülkeye doldurmak var…

Kanla, canla kurtarılmış bu toprakları bir sürü vasıfsız, suçlu, niteliksiz insanlarla paylaşmaya zorlanmak var…

Şimdi, çocuk katili bir caniyi bizlerin temsil edildiği mecliste söz söylemeye davet var!

İtibar kazandırma var!

Teslimiyet var!

Ama biliniz ki bizler yokuz!

Büskevit ıslandı. Tadı kalmadı.

Size afiyet olsun…

Kadir Veral