Mavi / Pembe

Gökyüzü kucaklamak için bekliyor gidenleri,
Yıldızlara katacak.

Yıldızlara…
Gökyüzüne…

Bebek/çocuk ölümleri hep üzmüştür beni, kimi üzmez ki, üzsün de.
Alışmayalım, alışmamalıyız.

Yıllar geçse de acı hep aynı acıdır.
Üzülerek.

Çok kötü çook!
Bebek/çocuk ölümleri hep üzmüştür beni, kimi üzmez ki, üzsün de.
Alışmayalım, alışmamalıyız.
Kara bir leke,
O kara leke hep yüreğimde.
O bebekler, o çocuklar hep yüreğimi dağlar, dayanamam o acıya.
Ya anaları,
Ya babaları…
Of, ooof ki ne of!
Sessiz çığlık
Ölümün ta kendisi,
Öncesi yok.
Düşüncesi bile sığmıyor içime
Bas bas bağıracağım
Dayanamıyorum.
Duymak istemiyorum
Sessiz çığlıkları.
Unutamadım, unutmadım.

Anımsadığım ilk kayıp
“Ayla” idi,
İlkokuldaydım
Çok etkilenmişim demek ki,
Unutamadım, unutmadım
Altmış küsur yıl geçse de
Hala unutmadım,
O da hala bulunamadı.

MAVİ / PEMBE
(Kayıp bebelerin anısına)

Maviyse mavi,
Kırmızıysa kırmızı.
Rahat bırakın onları,
Anılarına kara,
Kapkara lekeler sürmeyin…
Kıymayın.
Kara, kapkara
Bantlarla kaplayacağım
Sizi,
Kalmasın kimsede
Sızı,
Ölecekse,
Ölsün bebeler,
Ecelleriyle ölsün.
Çekin pis ellerinizi,
İğrençliklerinizi
Gömün toprağa,
Bebekleri, çocukları değil.
Her gün,
Yirmi bin çocuk ölüyor
Dünyada,
Ölüm nedenleri;
Önlenebilir de olsa:
Pnömoni,
Yani zatürre
İshal, kızamık, boğmaca.
İstemesek de ölmelerini
Bunlar yazılsın
Ölüm raporlarına
İnsanlığımdan utandırmasın,
Yaşamdan koparmasın
Önlensin.
Bırakın büyüsün bebek,
Çocuk, insan olsun
Çare olsun
Ucuz bir ilaç,
Kolay bir aşı olsun,
Yok olsun hastalıklar
Ve
Musallat olan
Hastalar.
Üzerine titrenen
Porselen biblolar
Gibi
Bebekler,
Bırakın titresin
Pembe tenleri
Sıcakta, soğukta,
Anasının koynunda
Babasının okşamasında
Boşa akmasın o kan,
Dolaşsın
Damarlarında,
Hep pembe kalsın,
Parlasın tenleri
Gün ışığında.
Morarmasın.
İnsan utanmasın.
Yaşam utanmasın.
Kanı
Toprağa karışmasın
Yavrular kaybolmasın
Dünya kararmasın
Mavi mavi,
Kırmızı kırmızı kalsın.

Ali Erkan Güneri, Temmuz – 2018