Doğaya Sorumsuz
Ulaşmak için adam geleceğine
Yelken açmış umut yüklü teknesiyle
Pırıl pırıl ufuklar aydınlığına
Dört şafaklık geceden uçar
Yedi mevsim ötedeki mutluluğuna.
Evrenin soluk çehresine ışıldayan günle
Bir şarkı tutturmuş yanık tenli tayfa
Gül kokulu limanlara bakar adam gamla
Sonra bırakır gözyaşlarını damla damla
Yalnız kalansa sahilde güler zamanla.
Yanar neyzenin nefesi çığlık çığlığa
Uçar, gider neyinden, neylersin boşluğa
Büyürken sen dalgalarla kalbinden limanlara
Adam çaresiz, katlanır karşı koyan sözlere
Gözlerini, ellerinin sıcaklığını bırakır sana
Demir alır sonu olmayan bir ummana.
Sensizliğin pırıltıları çarparken sulara
Mutluluk dolu günler gebe, duygusuz uykulara
Adam uzanıp sararan güneşler ışığına
Yanar geceler boyu yalnızlığına
Dağların yorgun gözlerinden düşen her damlaya
Bakar bakar da sen sanır eriyen güneşi,
“Sensizlik bir hiç bana” diyen adam
Sessiz söylüyor şen şarkılarını şimdi
Sen ey ceylan, uzat ellerini, yakala
Gün dağına sana uzanan yorgun elleri
Çek sahile kuşlar gibi özgür geceyle
Yeniden gülün doğaya beraberce…
Ali Erkan Güneri
1971
