
Hüseyin Şığva
Çok üzgünüm. Cumartesi gecesi, Türkiye’de aldığım 10 yıllık eğitimim sırasında karşılaştığım onlarca öğretmenim arasından beni kalıcı olarak en çok etkileyen felsefe öğretmenimiz, Hüseyin Şığva’yı kaybettiğimizi öğrendim. Çok üzüldüm. Bugün bir konferansım olduğu için cenazesine yetişemedim.
Fotoğrafta sevgili eşi Durdane Hanımefendi ile görülüyor. Bakışlarında her zaman yakaladığım şüpheci, süzen bakışı, kameraya bakarken bile terk etmiyor.
Tek kelimeyle muhteşem bir insandı Hüseyin Şığva. Paradoksal düşünürdü. Dili kıvrak ve keskindi; zekâsının bir ifadesi olmalıydı bu. Bizi argümanlarıyla ters köşe yapmasını, kıskıvrak yakalamasını çok iyi bilirdi. Mantıksal hatalarımızı ve safsatalarımızı yakalayıp göstermesini, onları parçalamasını severdi. Bazen bundan özellikle bir haz aldığını düşünürdüm. Fakat bunu öyle yapardı ki hepimizi kendisine hayran bırakırdı. Hepimiz ona hayrandık. Kuşaklar boyu yetiştirdiği öğrenciler arasında Hüseyin Hoca’ya hayran olmayan çok az kişi olmuştur. Hüseyin Hoca deyince akan sular dururdu.
Paradoksal düşünmesi ve öğretmen oluşu, öğrencilerine karşı hep mesafeli durduğunu ama hiçbir zaman ötekileştirmediğini, tersine — tepemize de çıksa — bizi tüm kalbiyle kucaklamaya hazır bir büyüğümüz olduğunu hissettirirdi. Gençler olarak yaptığımız hatalarda, gerekirse idareye karşı bizi kollamaktan ve korumaktan çekinmezdi. Bir defasında benim için yaşamını tehlikeye attığına tanık oldum; belki o hızla davranmasaydı, bir başka öğrenciyi durdurmasaydı, belki de şimdi yaşamıyor olabilirdim.
Sadece felsefeyi değil; dünyayı, insanı, yaşamı—kısacası dünyaya dair çoğu şeyi ondan öğrendim. Harika bir pedagogdu.
Hiçbir oyunumuz gözünden kaçmazdı. Kurnazdı. Oyunlarımızı, “yutmadığını” içimize işleyen bakışlarıyla hemen hissettirirdi. Fakat bundan dolayı cezalandırmaya asla kalkmazdı. Sarkastik sözleriyle, ters cümleleriyle, yanıtını kendisinde barındıran sorularıyla bizi anamızdan doğduğumuza bin pişman etmesini de bilirdi.
Ne diyeyim öğretmenim! Hakkın ödenmez. Nur içinde yat. Anıların yetiştirdiğin binlerce öğrencinde çoktan ebedileşti, sonsuzlaştı. Ve biz seni hep özleyeceğiz. Sevgiyle, hürmetle, güle güle😢
Doğan Göçmen, 11.08.2025

