Osman Bozkurt’a Doğum Günü Hediyesi

Osman Bozkurt, benim güzel dostlarımdan biri. Edebiyatına da dostluğuna da inancım tam. Fena hâlde insandır. Hanemiz de, gönlümüz de ona hep açık.

Anılar da anlatılmak ister ya, tam sırası işte:

Bir grup edebiyatçı Romanya’ya giderken ben de aralarındaydım. Karayoluyla gidiliyordu. 8-9 yıl önceydi. Bulgaristan sınırları içerisinde, ormanlık bir alanda yemek molası verildi. Molanın bitimine yakın lavaboya gittim. Döndüğümde ne bizimkiler, ne araba! Donup kaldım. Geçirdiğim korkuyu anlatmaya hiç kalkmayayım. Tanımsız bir telaş… Türkçe bilen bir adam yanıma yaklaşarak:
— “Siz aracı kaçırdınız galiba, onlar gitti!”
— “Nasıl olur!” dedim.
— “Araba hareket edeli iki-üç dakika ya olur ya olmaz.”
“Arasanız, durdursanız arabayı,” demeye kalktım.
— “Bu yol otoban! Üç yüz elli, dört yüz kilometreden önce geri dönüşü yok! Siz başka bir çözüm yolu bulun.”

Yere yığılmak üzereydim. Telefonum yurtdışına açık değil. Param sınırlı. Dil bilmem, yer bilmem. Bütün varlığım, Türkçe bilen o adam… Düşünsenize!

Kâbus ne kadar sürdü bilmiyorum. Binanın arkasından bir yerden araba gözüktü, bizimkiler arabadan indi. Nasıl gülüyorlar ama! Keyfini çıkarıyorlar düştüğüm telaşın, yaşadığım korkunun. Ulu şair Ahmet Özer,
— “Bana dua et, yoksa bırakıp gideceklerdi seni,” diyerek kendime gelmemi sağlamaya çalışıyor şefkatli sesiyle.
Bu operasyonun Osman‘ın fikri olduğunu hemen anladım. Hiçbir şey olmamış gibi davrandım, inandırıcı olmasa da.

Bugün Osman‘ın doğum günü. O güzel dostumun…
Ona yüreğimin dağlarından; yüreğimin en sarp, en ulaşılmaz yerlerinden sevgi, saygı ve dostluk çiçekleri topladım. Vallahi her renk var içlerinde. İyi duygularımla da sarıp sarmaladım. Ve yola çıkardım. Onu tüm sevgimle kucaklıyor, sağlık, sevinçler ve uzun ömürler diliyorum kendisine.

Hayrettin Geçkin
(Fotoğraf, birlikte katıldığımız bir etkinlikten.)