Rengini Kaybeden Dünya

Belki yarın, bu günden güzel olsun diye
Dua ettim gecenin sahibine.
Zor zamanlar beklerken bizi,
Sabaha az yara ile çıkabilmek için.

Bugün dedim, dünya yine çok karanlık;
Gözlerimiz yoruldu baka baka siyaha.
Halbuki rengârenk hayallerimiz vardı,
Neden renkler hep simsiyahtı?
Tükendi mi, bitti mi yoksa boya, usta?

Evet, boyamız tükenmiş, bitmiş…
Artık renksiz, mat bir dünya;
Yaşaması, gülmesi zor bir dünya.

Kimsenin kimseye güvenmediği,
Kimsenin güvende olmadığı,
Muhabbetin, dostluğun kıymetsiz,
Sevginin değersiz olduğu bir yer.
Yüzümüze çarpan bu soğuk gerçekler,
Masum yüreklerde bizi iyice yalnızlaştırdı.

Daha yazsam, kim bilir ne çok derdim varmış…
Belki kurur mürekkep,
Belki kalem takılır, arabesk bir melodiye.
En iyisi, galiba…
Sanırım susmak.

Ozan Süleyman Yılmaz