Ak kâğıda Dökülen Sanmasın efendinin teridir Nefi Mürekkep ki kara Kırmızı Yeşil Mavi Sanma yazdığı kendi rengi Gül pembesi Güvercin beyazı Deniz mavisi Aynı mürekkepten damlar Yaşamın sayfalarına   Kırmızı kan Dem Yangın…

uzak durma benden yüzünü çevirme düş düşe, baş başa vermeliyiz bu kıstırılmışlığı bu kuşatılmışlığı yarmak için sonsuz ve gelecek aslında bizim ellerimizde   başka da bir yolu yok çünkü işe kendimizden başlamalı sevgili…

bir harita bana hiç görmediğim ama sıkça hayalini kurduğum bir yeri bulacağımı söyleyebilir. ancak haritayı birebir izleyerek gittiğim yer hayalimdeki yer değildir. haritaların gerçeklikleri artarken doğrulukları azalıyor. jeanette winterson yolcuyum işte /yolcu dağlardan…

Şu sıralar ay camda, ben yatakta, sen cam ardında… Bekleşiyoruz üçümüz, üç ayrı yerde, ayrılığın çengelinde… Yalnızlığın ve hüznün çarmıhında!… Ne zaman buluşabileceğiz, bilmem ki aşk denen teknede? Yakamozların serkeş ettiği yıldızlı gecelerin…

Ah bilmezler ne bilsinler Eskiden dünyamı vardı Uzaya bile yol yaptık Eskiden uzay mı vardı Ağaç kovuğu nerede Mağara bile yok idi Âdem’e toprak nereden Dünya’da toprak mı vardı İblis ateşten halk olmuş…

I   yeryüzü benim küçük ülkem herkes bilir hayır kimse bilmez ben burada doğdum burada büyüdüm her şeyin güzel olacağına ilişkin düşler kurdum burada burada beni en çok şaşırtan insanların elleri ellerindeki güç…

Dört duvar bakar bir birlerine Biri küs diğerine Aynı tuğladan Aynı sıvadan Boyaları bile aynı Lakin her biri diğerinden ayrı Sanki küs biri diğerine   İnsanlar da duvar olmuş bu sıralar Dertlerinden Sevdalarından…